Bunt dziecka spotka każdego rodzica. Nastolatek zaczyna doświadczać różnych sytuacji w życiu. Wymagania nauczycieli względem starszych i dojrzewających uczni wzrasta, a co za tym idzie pojawia się stres u młodzieży i dzieci zaczynają się buntować. Podobnie jest tez z z pierwszymi miłościami, zakochaniami. Nie zawsze miłostka jest odwzajemniona, stąd pierwsze frustracje. Rodzic również wymaga od dziecka, aby posprzątało, pomogło, dobrze się uczyło i w tedy dziecko ucieka w przyjaciół. Ba! jeśli nawet to tylko przyjaciele to dobrze, gorzej jak zaczynają uciekać w alkohol, papierosy. Zaś jeszcze gorzej, kiedy są do nas opryskliwi i nasze kochane dziecko staje się nie do poznania kapryśnym człowiekiem. Co w tedy robić? To bardzo trudne. Trzeba przejść wewnętrzna walkę z samym sobą, bo i my na takie doświadczenie nie jesteśmy gotowi.
Bunt dziecka w jakim wieku
Tak naprawdę dojrzewanie zaczyna się po 10 roku życia. U niektórych dziewczynek może to byc nawet okres 11 lat. Tak więc i w tedy mogą być pierwsze objawy buntu. Najgorzej jest jednak ( z mojego doświadczenia) od trzynastego roku życia. W tedy dziecko zaczyna chcieć wszystko to, co mają rówieśnicy w szkole. Jest to bardzo ciężki czas. Uważam natomiast, że okres buntu przechodzą zdecydowanie gorzej rodzice dziewczynek niż chłopców. Dziewczynka dorasta, rosną jej piersi, dostaje pierwszą miesiączkę. Widzi, że staje się kobietą, a więc i chce nią być. Ma swoje idolki, które obserwuje. Za moich czasów czytało się gazetę bravo i w ten sposób obserwowało się swoich ulubieńców. W dzisiejszych czasach niestety, coraz więcej dziewczynek ma instagram. Na instagramie dobrze wiemy jakie są treści. Kobiety – idealne, mocno umalowane, z dużym biustem, talią 50 cm. Niestety połowa tych zdjęć to photoshop, o którym nasze córki nie wiedzą, ślepo kopiują swoje idolki. Zaczynają się mocno malować do szkoły, nauczyciele zwracają im uwagę, potem rodzice i tak niestety zaczyna się złość, agresja i bunt. Zaś chłopcy, uwielbiają w tym okresie nowinki techniczne i mam tez wrażenie, że do szczęścia wystarcza im tylko gry komputerowe. Niby jest spokojniej, ale nie ma tez kontaktu z takim chłopcem.
Bunt dziecka co robić
W gruncie rzeczy dziecko potrzebuje naszego zainteresowania, tylko pamiętajmy zamiast ciągle pytać ” zrobiłeś lekcje, a jak w szkole, posprzątałeś pokój „Warto byłoby zagadać jak ci minął dzień, co słychać, co fajnego dzisiaj zrobiłeś”. Oczywiście nie warto tez przesadzać w tę drugą stronę, ale zainteresowanie jest bardzo ważne. Dziecko czuje się w tedy potrzebne, a nie ciągle atakowane o wykonanie obowiązków. Warto tez coś zrobić razem, na przykład ugotowanie wspólnych posiłków, czy obejrzenie filmu albo i nawet zagrać z dzieckiem w jakąś fajną gierkę komputerową. Wierzcie mi, gry komputerowe potrafią być lepsze niż filmy. Tak więc warto trochę się postarać. Można tez jechać wspólnie na zakupy, albo iść na kawę, do wyboru do koloru. Wszystko zależy od naszej kreatywności i budżetu.
Trzeba jednak tez wyznaczyć granice. Czyli wyłączamy komputer o 22. Najpierw robimy lekcje, a potem zabawa, tutaj chodzi o to aby wyrobić dziecku „kręgosłup moralny” tak więc, trzeba je przygotować na sytuacje, które będą prawie codziennie w dorosłości.Warto tez przyjąć zasadę ile pracy tyle przyjemności, aby była wcześniej wspomniana równowaga. Żeby dziecko nie myślało tez, ze jego zadaniem jest tylko sprzątanie, nauka i praca albo odwrotnie – zabawa, zabawa i nic nierobienie. Nawet w przypadku najbardziej zdolnych dzieci, trzeba trzymać dyscyplinę. Dobrze jest tez czasami powiedzieć „nie”. Przykładowo weźmy sytuację, że dziecko chce nowy telefon. My mamy fundusze albo i nie mamy – nieważne – warto odmówić dziecku i wytłumaczyć, że nie można mieć wszystkiego. Zwłaszcza jeżeli coś jest dobre i dalej nam służy. To w tedy kształtuje charakter. W okresie buntu warto tez wysłać dziecko na jakiś sport. W tedy będą miały gdzie wyładować stres, frustracje, wierzcie mi sport jest idealny w każdym wieku aby pozbyć się stresu. Długotrwały sport działa pozytywnie na nasze samopoczucie, ciało.
Okres dojrzewania i bunt dziecka jest niezwykle ciężkim tematem. Każdy z nas był kiedyś nastolatkiem i pamiętamy jak to było. Wszystko jednak da się utemperować, zwłaszcza kiedy mamy z dzieckiem dobry kontakt. Warto tez czasami być przyjacielem dla swoich dzieci, a nie typowym surowym rodzicem. Pamiętajmy, że szkoła również mocno kształtuje charakter. Jeżeli nasze dziecko nie jest agresywne a jedynie mocno kapryśne i się awanturuje warto przeczekać.
„Najlepsze, co człowiek może zrobić dla świata, to dać mu nowego człowieka”