Rozwój seksualny u dzieci

Rozwój dziecka to sprawa pierwszorzędna. Każdy rodzic kontroluje na jakim etapie jest jego dziecko i porównuje go z informacjami zebranymi w internecie i u lekarza. Wiemy kiedy maluch powinien zacząć siadać, chodzić, mówić. Jesteśmy świadomi w jaki sposób rozwija się u dziecka motoryka czy rozwój poznawczy. Jednak rozwój seksualny nadal jest tematem tabu w wielu domach. Jest to błędem, ponieważ odpowiednie edukacja z tego zakresu pozwoli nam na zrozumienie zachowań naszego dziecka oraz wsparcie go w tym trudnym etapie.

Wczesne dzieciństwo

Rozwój seksualny u człowieka zaczyna się już od pierwszych dni po narodzinach. Odczuwa fizyczną bliskość z rodzicami. Karmienie piersią przez mamę, przytulanie się do taty sprawia maluchowi przyjemność oraz uspokaja. Kontakt fizyczny wpływa pozytywnie na nastrój malucha, ale również na jego rozwój i późniejsze życie seksualne. W ciągu następnych miesięcy maluch dotyka swoje ciało, ociera się o różne przedmioty lub zaciska uda. Są to czynności naturalne i normalne, dzięki którym odczuwa przyjemność i obniża napięcie.

W wieku około 2 lat dzieci zaczynają dostrzegać różnice płciowe i zauważać je na podstawie różnych cech. Maluchy ujawniają zainteresowanie odmienną budową narządów płciowych, co jest związane z rozwojem potrzeby poznawczej.

Rozwój seksualny u przedszkolaka

W tym wieku następuje zwiększone zainteresowanie sferą seksualną u dzieci. Maluchy przejawiają zachowania orientacyjne, które objawiają się podglądaniem innych lub pokazywaniem swoich genitaliów. Zaczynają również padać pytania dotyczące płci, rodzenia dzieci czy zapłodnienia. Jednak wszystkie te zachowania mają na celu zdobycie informacji oraz zaspokojenia dziecięcej ciekawości. Pamiętajmy by dużo rozmawiać z dzieckiem, tłumaczyć kiedy i w jakich miejscach nagość jest dozwolona (na przykład w łazience), a w jakich sytuacjach należy okrywać ciało.

Na tym etapie rozwoju często dochodzi również do masturbacji dziecięcej, która służy uzyskanie przyjemności i uczucie relaksu. Zdarzają się sytuacje gdy maluch dotyka się w miejscach intymnych w obecności innych ludzi. Powinniśmy spokojnie wytłumaczyć mu, że takie zachowanie jest nieakceptowalne i wskazać granice intymności.

Rozwój seksualny u przedszkolaków przejawia się także w zachowaniach interakcyjnych. Maluch często wspólnie z rówieśnikami poznaje ciało poprzez zabawy „w lekarza, mamę, tatę”. Najczęściej zabawa polega na dotykaniu oraz oglądaniu narządów płciowych, dzięki czemu maluch zdobywa wiedzę i zaspokaja ciekawość. W takiej sytuacji nie powinniśmy na dziecko krzyczeć ani je karać, ponieważ ono nie rozumie, że zrobiło coś złego.

Nasz potomek swoje zainteresowanie seksualnością może przejawiać w swoich rysunkach. Nie należy odbierać tego jako coś wstydliwego, negatywnego. Nie dopuszczajmy się również wyśmiewania dziecka, ponieważ takie zachowanie zachwieje jego pewność siebie i ciekawość świata.

Wstydliwość u dziecka

Około 5 roku życia zaczyna się kształtować u dziecka naturalne poczucie wstydu. To właśnie w tym okresie maluch może poprosić o zasłonięcie go podczas przebierania lub wyjście z łazienki na czas kąpieli. Dla nas rodziców może to się wydawać zabawne gdy jeszcze kilka dni temu maluch biegał z gołą pupą, dziś pragnie prywatności. Jednak dla dziecka jest to bardzo ważny etap. Zaczyna wyznaczać granice, dzięki którym zadba o swoje bezpieczeństwo. Dlatego nie powinniśmy wyśmiewać dziecka, a wspierać i pozwolić maluchowi na samodzielność.

Rozwój seksualny tematem tabu

W wielu domach temat seksu oraz popędu płciowego jest unikany. Rodzice zamiast „nazywać rzeczy po imieniu” wolą pokrętnie opisywać sytuacje, tak aby zmylić dziecko i uchylić się od odpowiedzi. Głównie dzieje się tak ze względu na łączenie ze sobą dwóch odrębnych spraw: intymności i indywidualnych doznań z rzeczowymi informacjami dotyczącymi płciowości człowieka. Nie zapominajmy, że są to dwie różne kwestie, a dziecko ma prawo do edukacji dostosowanej do swojego wieku. Unikanie tematu lub karanie za ciekawość seksualną dziecka może mieć negatywne skutki w dorosłym życiu. Dzieje się tak ze względu na konflikt emocjonalny podczas którego erotyzm (ukojenie, przyjemność i ulga) będą wiązane z poczuciem wstydu, lękiem i karą.

Nie karzmy dzieci za to, że prawidłowo się rozwijają. Wspierajmy, rozmawiajmy i tłumaczmy. Dzięki temu całej rodzinie łatwiej będzie przejść przez ten czas, a maluch uspokoi swoją ciekawość… aż do okresu dojrzewania 🙂 Jeżeli jednak zauważymy niepokojące zachowania warto skonsultować się z lekarzem lub psychologiem, który profesjonalnie oceni czy dana postawa mieści się w granicach normy.

Przeczytaj również poprzedni artykuł:

https://www.erodzic.pl/adopcja-czyli-7-krokow-do-szczesliwego-rodzicielstwa/

Agnieszka Wilkosz